Αποκτά χαρακτήρα, ψυχολογία και χρόνο για διορθώσεις

Συντάκτης: Δεν υπάρχουν Σχόλια Share:

Στο ποδόσφαιρο, όπως και σε όλα τα ομαδικά αθλήματα μετράει η ουσία. Ο Άρης την είχε για τέταρτη φορά μέσα στις πέντε πρώτες αγωνιστικές, πρόσθεσε ακόμη τρεις βαθμούς στο δισάκι του και συνεχίζει…

Το χθεσινό παιχνίδι με τον Απόλλωνα Σμύρνης έχει δύο όψεις. Από τη μία η «επαγγελματική» νίκη σ’ ένα must win ματς. Από εκείνα δηλαδή, που είσαι υποχρεωμένος να κερδίσεις. Από την άλλη το γεγονός ότι ήρθε ίσως πιο δύσκολα απ’ ότι θα ήθελαν οι Κιτρινόμαυροι, φανερώνει κάτι. Ότι αυτή η ομάδα έχει δρόμο μπροστά της, έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης κι όμως ακόμη κι έτσι παραμένει στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, έστω κι αν το δείγμα είναι ακόμη μικρό και μόλις πέντε αγωνιστικών.

Οι νίκες χτίζουν χαρακτήρα, βοηθούν στην ψυχολογία και δίνουν επιπλέον χρόνο. Για δουλειά με ηρεμία και για… διορθώσεις. Και πιστέψτε με υπάρχουν πράγματα που έχουν… δρόμο μπροστά τους κι όταν φτάσουν στα επιθυμητά επίπεδα, ο Άρης θα είναι πολύ πιο δυνατός. Για την ώρα μαζεύει πολύτιμους βαθμούς και παίρνει παιχνίδια που είναι υποχρεωμένος να κερδίζει. Να αποφεύγει δηλαδή τις γκέλες.

Χθες κόντρα στον Απόλλωνα είχε να αντιμετωπίσει κι έκτακτες κακοτοπιές. Δεν έπαιζε στο «σπίτι» του γιατί υπήρχε «θέμα» με τον αγωνιστικό χώρο. Λίγο πριν το ματς έμεινε χωρίς τον βασικό του αριστερό μπακ και αναγκαστικά έβαλε από εκεί τον βασικό του δεξιό μπακ. Είδε τον πλέον κομβικό του παίκτη στα χαφ, τον Τζέγκο, να δέχεται κίτρινη κάρτα νωρίς και τον πάγκο των φιλοξενούμενων να «πιπιλίζει» το μυαλό του διαιτητή για να τον αποβάλλει. Ο Μάντζιος υποχρεώθηκε να τον βγάλει, κάτι που στην οικονομία του αγώνα του στοίχισε μιας και ούτε ο Λούκας Σάσα, ούτε ο Κάτσε είναι ακόμη σε θέση να «μπουν στα παπούτσια» του Αυστραλού.

Επιπλέον, εκείνο που χρίζει ακόμη διόρθωσης είναι η «δουλειά» που πρέπει να κάνει μέσα στο ματς ο βασικός φορ, δηλαδή ο Λόπεθ. Τον είδαμε ξανά να παίζει αρκετά έξω από το κουτί και δεν έκανε ούτε μία τελική προσπάθεια. Όταν όμως έχεις παίκτες με την ποιότητα του Γκάμα, του Ματέο και της ευχάριστης έκπληξης του φετινού Άρη, τον Μπερτόγλιο, δεν «επιτρέπεται» να σπαταλάς δυνάμεις κυνηγώντας μπάλες μακριά από την περιοχή. Εκεί θέλει δουλειά.

Τι άλλο είδαμε όμως… Είδαμε μία ομάδα να βγάζει περισσότερη ένταση για περίπου ένα 20λεπτο παραπάνω απ’ ότι στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Ο Άρης δείχνει σταδιακά να ανεβαίνει σε αυτό το κομμάτι, που είναι από τα βασικά στοιχεία που θέλει να βάλει στο παιχνίδι της ομάδας ο Μάντζιος. Κι αυτό είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που «κυνηγάει» πλέον ο προπονητής του Άρη.

Από τους καινούριους, ο Ματέο δείχνει καλά, αν κι ακόμη του λείπει ο αγωνιστικός ρυθμός. Ο Κάτσε στο χρονικό διάστημα που αγωνίστηκε, έδειξε πως κι αυτός θέλει τον χρόνο του για να εγκλιματιστεί πλήρως. Κι όλα αυτά ενώ ακόμη στην ομάδα δεν έχουν μπει ο Σίλβα και ο Μπεναλουάν, που αποκτήθηκαν για να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο σύνολο.

Εν κατακλείδι, ο Άρης χωρίς να είναι απολύτως έτοιμος, δίχως να έχει πιάσει το πικ της απόδοσή τους, αλλά ευρισκόμενος ακόμη σε ένα ποσοστό λίγο πιο πάνω από το 50%, καταφέρνει να είναι αήττητος και πρώτος. Κι έχει την ευκαιρία να διευρύνει το σερί του μιας και τα δύο ματς, που ακολουθούν, με ΑΕΛ στο Αλκαζάρ και με τον Αστέρα Τρίπολης στο Χαριλάου, αν μη τι άλλο είναι ματς που μπορεί να τα πάρει.

ΥΓ: Δύο είναι, κατά την άποψή μου, οι μεγάλες εκπλήξεις του Άρη μέχρι στιγμής. Η μία είναι ο Μπερτόγλιο, ο οποίος αποκτήθηκε χωρίς τυμπανοκρουσίες κι έχει εξελιχθεί σε πολύτιμο και βασικό γρανάζι της μηχανής της ομάδας. Η δεύτερη, ο Θωμάς Ναζλίδης. Το ότι δεν έχει μεγάλη εμπειρία στο πόστο που βρίσκεται σήμερα, δε φαίνεται να επηρεάζει και πολύ. Κάνει τη δουλειά όπως πρέπει και τουλάχιστον… ακούγεται.