Το ότι η πολιτική αποτελεί μέρος του αθλητικού γίγνεσθαι της χώρας είναι πλέον δεδομένο, με όλες τις πλευρές που μας έφεραν σε αυτό το χάλι να έχουν τις δικές του ευθύνες. Αλλά επειδή όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα έχουμε μάθει να χωρίζουμε τα πάντα και τους πάντες σε στρατόπεδα, δεν μας κάνει εντύπωση.
Από εκεί όμως μέχρι το να συζητάμε για τους υποψηφίους στις αυτοδιοικητικές εκλογές με βάση τις οπαδικές τους προτιμήσεις και τις απόψεις που εκφράζουν για τους συλλόγους της πόλης, η απόσταση είναι τεράστια. Τόσο τεράστια όσο απέχει η γη από το φεγγάρι…
Μία εβδομάδα πριν τις εκλογές λοιπόν, σε αυτήν την πόλη που έχει δεκάδες (μην πω εκατοντάδες και φανώ υπερβολικός) προβλήματα και άλλα τόσο ανοιχτά ζητήματα, η μοναδική συζήτηση που γίνεται είναι αν ο Ταχιάος είναι υπέρ ή κατά του ΠΑΟΚ, αν ο Ορφανός έχει ή όχι την υποστήριξη του Ιβάν Σαββίδη και αν η Νοτοπούλου και ο Ζέρβας είναι ή όχι οπαδός κάποιας ομάδας.
Μια εβδομάδα πριν τις εκλογές το μοναδικό που ακούω για τον Ταχιάο είναι οι δηλώσεις που έκανε για την κίνηση του νυν Δημάρχου της Θεσσαλονίκης να τοποθετήσει δύο σημαίες του ΠΑΟΚ στο Δημαρχιακό Μέγαρο. Για το αν είναι υπέρ ή κατά του Δικεφάλου. Για το αν ο είναι υπέρ ή κατά του Ιβάν Σαββίδη, τον οποίο συνέκρινε με τον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Προγράμματα, θέσεις, λύσεις έχουν πάει περίπατο και το κεντρικό διακύβευμα των εκλογών είναι αν οι υποψήφιοι δήμαρχοι θα βάλουν ή δεν θα βάλουν σημαίες των ομάδων στο Δημαρχείο μετά από κάποια επιτυχία αυτών. Μπορεί να είναι ο χειρότερος όλων των υποψηφίων. Ας κριθεί ωστόσο για το αν αυτά που λέει το πρόγραμμα του είναι ικανά να πάνε τη Θεσσαλονίκη ένα βήμα πιο πέρα. Για αυτό και μόνο αυτό…
Και ποσώς με ενδιαφέρει αν ο νέος δήμαρχος της πόλης στην οποία μεγάλωσα, μένω και θα συνεχίσω να μένω, είναι οπαδός του ΠΑΟΚ, του Άρη, του Ηρακλή, του Ολυμπιακού ή της ΑΕΚ. Αν αυτός ο δήμαρχος ακούει στο όνομα Νίκος Ταχιάος, Γιώργος Ορφανός, Κατερίνα Νοτοπούλου ή Κωνσταντίνος Ζέρβας (ας με συγχωρέσουν οι υπόλοιποι υποψήφιοι δήμαρχοι που δεν τους αναφέρω).
Αυτό που θα έπρεπε να με ενδιαφέρει – να μας ενδιαφέρει – είναι το πώς θα κάνει αύριο την πόλη αυτή καλύτερη, με λιγότερα προβλήματα, πιο κατοικήσιμη και πιο ερωτεύσιμη σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα όλων αυτών των θεμάτων.
ΥΣ: Δυστυχώς σε αυτήν την πόλη – όπως και γενικότερα στη χώρα – η σωτηρία αποτελεί μόνο όνομα και όχι η έννοια που θα έπρεπε να επιζητούμε όλοι, με την στάση μας, τον λόγο (δημόσιο ή μη) μας και τη φιλοσοφία ζωής μας.