Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, που λέει κι ο λαός, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στο τελείωμα αυτού του επίπονου και καταθλιπτικού για την οικογένεια του Ηρακλή καλοκαιριού, όσον αφορά στο θέμα της ποδοσφαιρικής ομάδας, οι παράγοντες του Συλλόγου θα ήθελαν να έχουν τη δυνατότητα να επικεντρωθούν αποκλειστικά και μόνο στο εγχείρημα του να συγκροτήσουν ανταγωνιστική ομάδα για άνοδο, λίγες μέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος της Γ΄ Εθνικής.
Τουτέστιν, θα προτιμούσαν – κακά τα ψέματα – να μην υπάρχει στη μέση η ανάγκη για σύγκληση Γενικής Συνέλευσης με αντικείμενο κάτι το οποίο έχει προχωρήσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε όλα να καταδεικνύουν ότι στις 29 Σεπτεμβρίου θα δούμε την ομάδα στη σέντρα της πρεμιέρας…
Όμως, άλλο το τι θα προτιμούσε κανείς και άλλο αυτό, το οποίο πρέπει να συμβεί, ή μάλλον – για να αποδοθεί αποτελεσματικότερα το νόημα – αυτό, το οποίο οφείλει ο Σύλλογος να πράξει.
Και αυτό είναι η διεξαγωγή της Γενικής Συνέλευσης, η οποία εκκρεμεί εδώ και αρκετές εβδομάδες και θα έχει ως αποκλειστικό αντικείμενο το ποδοσφαιρικό θέμα.
Μία διαδικασία, η οποία – πέρα από την όποια τελική απόφαση, την οποία θα λάβει – έχει αξία αναλυτικής ενημερωτικής αναδρομής για όλα όσα διαδραματίστηκαν σε αυτό το δίμηνο των προσπαθειών για εξεύρεση λύσης, ώστε να φωτιστούν τα σκοτεινά σημεία, έως ότου φτάσουμε στο deal με τον Άρη Παλαιοχωρίου, το οποίο θα πρέπει – επίσης – να φωτιστεί από όλες τις πλευρές.
Κι αυτό το άπλετο φως μπορεί να πέσει ΜΟΝΟ μέσα από τη διαδικασία μιας Γενικής Συνέλευσης, γεγονός, το οποίο την καθιστά απολύτως χρήσιμη και απολύτως αναγκαία.
Κόντρα στο όποιο ρίσκο μπορεί να εμπεριέχει μια τελική αρνητική κρίση ως προς το επιχειρούμενο πλάνο συμμετοχής στη Γ΄ Εθνική, ο Γυμναστικός Σύλλογος θα πρέπει να συγκαλέσει αυτή τη συγκέντρωση…
“A tutti i costi”, που λένε και οι γείτονες…
- Tags: Άποψη, Ηρακλής, ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ