Βράδυ Κυριακής, Τούμπα. Το άστρο ενός παιδιού, του Στέφανου Τζίμα, άστραψε για ακόμα μια φορά, θυμίζοντας μας σε όλους τη χαρά του παιχνιδιού. Τη χαρά που μόνο ένας πιτσιρικάς μπορεί να μας μεταφέρει, μακριά από κάθε λογής σαπίλα και τοξικότητα.

Η εικόνα έγινε εκατό φορές πιο δυνατή με τις αντιδράσεις του, το χαμόγελο του και το πώς επέλεξε να ζήσει την στιγμή και αυτό που βίωνε. Αυτό που είχε ονειρευτεί όταν ακόμα κλοτσούσε οποιαδήποτε μορφής μπάλα που σχημάτιζε με την παρέα του στα προαύλια των σχολίων και τις αλάνες. Πλέον το μέλλον είναι στα πόδια του και μπορεί να το κάνει ότι θέλει και είναι δεδομένο ότι θα συνεχίσει να μας προσφέρει απλόχερα το χαμόγελο του, το οποίο δεν πρέπει να του το στερήσει κανείς.

Λίγα λεπτά αργότερα ωστόσο το κλίμα άλλαξε. Το χαμόγελο που είχαμε στα χείλη, σιγά σιγά έφυγε και  επανήλθαμε στη συνηθισμένη γκρίνια, την τοξικότητα και τα… ωραία. Χρονικά αυτός που μίλησε πρώτος ήταν ο Μιχάλης Γρηγορίου, ο οποίος βάζοντας μπροστά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη δεν ανέφερε τίποτα για τον αγώνα. Και κατά την ταπεινή άποψη του υπογραφέντα έπραξε το σωστό. Στη συνέχεια ο λόγος δόθηκε στον Ραζβάν Λουτσέσκου, που επέλεξε για ακόμα μια φορά να μας πει για το VAR και τις αποφάσεις των διαιτητών.

Σε ένα άκρως βαρύ κλίμα που μόνο το χαμόγελο του Τζίμα μπορούσε να μας συνεφέρει, ο Ρουμάνος τεχνικός διάλεξε ξανά να μας πει ότι μας έχει πει όλο τον τελευταίο καιρό. Σε εκείνη την στιγμή – έστω για μια φορά –παρά την ερώτηση που δέχθηκε από τους συναδέλφους στο συνδρομητικό κανάλι θα μπορούσε να αποφύγει την απάντηση. Την ίδια στάση επέλεξε να κρατήσει και στη συνέντευξη Τύπου, ευτυχώς σε πολύ πιο ήπιους τόνους σε σχέση με τις… ατυχής – τουλάχιστον – δηλώσεις του στα Γιάννινα.

Φυσικά είναι αυτό που πιστεύει ή τέλος πάντων είναι αυτό που αισθάνεται. Ασχέτως αν έχει δίκαιο ή άδικο. Η εν γένει αντιμετώπιση του στο θέμα έχει κατακτήσει εμμονική. Για πολλούς και διάφορους λόγους θα καταλάβει πρώτα ο ίδιος ότι η… σκόνη που σηκώνεται όταν ανακυκλώνουμε συνεχώς το ίδιο θέμα μπορεί να μας πνίξει.

Λίγη ώρα αργότερα, λίγα χιλιόμετρα από τη Τούμπα στο Nick Galis Hall o Γιάννης Καστρίτης αν και θα μπορούσε να πει αρκετά πράγματα μετά από όλα όσα έγιναν κατά τη διάρκεια του αγώνα με το Περιστέρι επέλεξε να μην πει τίποτα. Σιωπή μπροστά στην τραγωδία.

Προσωπικά αν και ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι 1.000.000 φορές καλύτερος προπονητής από τον Μιχάλη Γρηγορίου, θα προτιμούσα να βλέπω στο άθλημα που αγαπάω και μου δίνει γέλιο (όπως αυτό που μας χάρισε ο Τζίμας ή πιο παλιά ο Κωνσταντέλιας) τον Έλληνα τεχνικό. Όπως και τον Γιάννη Καστρίτη.