Πολλή μεγάλη υπόθεση για τον Άρη, το γεγονός ότι πέρασε αλώβητος από ένα ακόμη ντέρμπι. Από ένα ματς, που για τον αντίπαλο, σύμφωνα με όσα δήλωσαν οι άνθρωποί του είχε τον χαρακτήρα τελικού. Και μπορεί και έτσι να ήταν. Προφανώς δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να αντιληφθεί κανείς ότι οι Κιτρινόμαυροι έκαναν μία μέτρια εμφάνιση, χωρίς να εντυπωσιάσει με την έμφάνισή του.
Και είναι ξεκάθαρο πως αυτό συνέβη, κυρίως λόγω του ότι η μεσαία γραμμή του ήταν μέτρα ή αν προτιμάτε μπλοκαρισμένη από την αντίπαλη. Ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο τα πράγματα δεν πήγαν και πολύ καλά για τον Άρη. Και δεν ήταν μόνο το ότι ο Παναθηναϊκός βρήκε γκολ. Γενικά η ομάδα του Άκη Μάντζιου δεν έπιασε τα γνωστά στάνταρ απόδοσης. Τα πράγματα γενικώς δεν πήγαν καλά.
Στο β’ μέρος η κατάσταση βελτιώθηκε προς το καλύτερο, όχι σε υπερβολικό βαθμό αφού και πάλι ο Άρης δεν θύμισε τον γνωστό Άρη. Είναι όμως αυτό που λένε ότι μία στιγμή μπορεί να κάνει τη διαφορά. Κι αυτή ήταν η φάση με τον Μορόν. Λίγα πράγματα στο ματς, λίγες ενέργειες κι αυτές οι ημιτελείς. Έφθασε όμως ένα εξαιρετικό τελείωμα για να βρει ο Άρης τον τρόπο να φύγει αλώβητος από την έδρα του Παναθηναϊκού.
Οι Κιτρινόμαυροι βρέθηκαν ελαφρώς μπλοκαρισμένοι γιατί δεν είχαν την μπάλα στα πόδια τους. Όμως δεν την… έχασαν ποτέ κι αυτό δείχνει τον χαρακτήρα αυτής της ομάδας. Την προσωπικότητα των παικτών της και το βάθος που υπάρχει. Διότι όταν αλλαγές σου είναι ο Νταρίντα, ο Χουάνκαρ και ο Κουάισον είναι οι εναλλακτικές σου, γινεται πολύ εύκολα αντιληπτό ότι υπάρχουν επιλογές.
Η ουσία όλων είναι ότι ο Άρης διατηρείται ψηλά, δείχνει χαρακτήρα, είναι σοβαρός και παίρνει αυτά που θέλει από τα παιχνίδια. Ακόμη κι όταν δεν είναι καλός. Ακόμη κι όταν χρειάζεται μία φάση για να πάρει το αποτέλεσμα….
- Tags: blog, ΑΡΗΣ, Γιάννης Παντελίδης