Η κατάρα δεν έμελλε να σπάσει ούτε τώρα. Και με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Με ένα γκολ στο τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα.

Σε ένα ματς που όσο παιζόταν στα ίσια, ο Άρης ήταν καλύτερος του αντιπάλου του. Δεν κατάφερε όμως να βρει γκολ στις φάσεις που δημιούργησε, όσο και να το προσπάθησε. Βέβαια, δεν είναι πολλά αυτά που μπορείς να σχολιάσεις στο αγωνιστικό κομμάτι, αφού όσα έγιναν στο δεύτερο ημίχρονο, δεν σου το επιτρέπουν. Χάθηκε κάθε τακτική προσέγγιση, καμία ανάγνωση, ανάλυση αγωνιστική δεν μπορεί να γίνει.

Είναι ξεκάθαρο πως ο τελικός κατά ένα μεγάλο ποσοστό κρίθηκε από τις αποφάσεις της Γαλλίδας Φραπάρ. Από την κόκκινη στο Παναθηναϊκό κι έπειτα, έχασε σχεδόν στον απόλυτο βαθμό το παιχνίδι. Δεν υπάρχει καμία αποβολή στον Νταρίντα, που μπορεί να έκανε την χειρότερη φετινή εμφάνισή του, ωστόσο δεύτερη κίτρινη δεν υπήρχε ποτέ. Πολλές λάθος αποφάσεις, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων υπέρ του Παναθηναϊκού. Και φυσικά το παιχνίδι χάλασε μέχρι να φτάσουμε στο τελευταίο δευτερόλεπτο, όταν και ο Παναθηναϊκός πήρε το ματς και το Κύπελλο.

Φυσικά σε όλα αυτά δεν μπορεί να είναι άμοιροι ευθυνών και οι του Άρη. Ειδικά η αντίδραση του Ζουλ στη φάση της αποβολής του, που κι αυτή έγυρε την πλάστιγγα υπέρ του Παναθηναϊκού.

Η ουσία είναι πως η ομάδα της Θεσσαλονίκης έφθασε ξανά στην πηγή αλλά νερό δεν ήπιε. Δικαιούται να φωνάζει για τη διαιτησία της Φραπάρ, μη παραγνωρίζοντας και τις δικές της αγωνιστικές ευθύνες. Και περιμένουμε να δούμε πλέον την επόμενη ημέρα. Όταν κοπάσει όλο αυτό.

• Tags: blog, ΑΡΗΣ, Γιάννης Παντελίδης