Ο Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς προχώρησε σε δηλώσεις ενόψει της ένταξής του στο Hall Of Fame της FIBA και μίλησε, μεταξύ άλλων, και για τις στιγμές που δεν μπορεί να ξεχάσει, αναφέροντας τους τελικούς του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό.
Ο Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς έδωσε συνέντευξη στο «MeridianSport» και μίλησε για διάφορα θέματα. Πέρα από την ένταξή του στο Hall Of Fame της FIBA αναφέρθηκε και σε δύο στιγμές που δεν μπορεί να ξεχάσει.
Η πρώτη που ανέφερε είναι οι τελικοί του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό το 1998, όπου το «τριφύλλι» κέρδισε με 3-2 και πανηγύρισε τον τίτλο. Ακόμη, θυμήθηκε το Game 7 στους τελικούς της Δύσης το 2002 ανάμεσα στους Λέικερς και τους Κινγκς, όπου έχασε ένα τρίποντο από τη γωνία με 11 δευτερόλεπτα να απομένουν και τελικά οι Κινγκς αποκλείστηκαν.
Επίσης, είχε μόνο τα καλύτερα να πει για την Ελλάδα και για τις εμπειρίες του και, φυσικά, αναφέρθηκε και στην ένταξη στο Hall Of Fame της FIBA.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:
Για τις στιγμές που δεν μπορεί να ξεχάσει: «Είμαι περήφανος για όλα, δε μετανιώνω για τίποτα. Όμως υπάρχουν και δύο στιγμές που σκέφτομαι συνέχεια. Τους τελικούς του ΠΑΟΚ κόντρα στον Παναθηναϊκό καθώς χάσαμε το πρωτάθλημα στο 5ο ματς. Σκέφτομαι και το σουτ μου το 2002 στο 7ο παιχνίδι των τελικών της Δυτικής Περιφέρειας εναντίον των Λέικερς».
Για την Ελλάδα: «Μετακόμισα στην Ελλάδα στην πιο σημαντική περίοδο της ζωής μου, στα εφηβικά μου χρόνια. Μετά από τις δυσκολίες που είχαμε περάσει με τον πόλεμο, ένιωσα ελεύθερος και μπορούσα να ζήσω ξανά χωρίς να κοιτάξω πίσω. Έζησα ως φυσιολογικός έφηβος. Παρεμπιπτόντως, το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν ένα από τα πιο δυνατά στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. Μου δόθηκε η ευκαιρία να προπονηθώ με τους καλύτερους παίκτες, να παίξω σε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, να δουλέψω και να βελτιωθώ πολύ. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα μου μετά τη Σερβία».
Για την ένταξή του στο Hall Of Fame της FIBA: «Είναι ωραίο συναίσθημα και τιμή που εκλέχτηκα στο Hall of Fame της FIBA. Κοιτάζω πίσω και βλέπω ότι έχει περάσει πολύ καιρός από τότε που σταμάτησα, πολλώ δε μάλλον από τότε που άρχισα να παίζω. Αυτά είναι περίπου 30+ χρόνια, αλλά και ένας τεράστιος πλούτος να κοιτάζω πίσω τους ανθρώπους που έχω συναντήσει κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Πάντα σκεφτόμουν θετικά, πολλά πράγματα ενώθηκαν για να γίνω μπασκετμπολίστας και θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό που έκανα αυτό που αγαπούσα».
- Tags: Μπασκετ