Ο Μανουέλ Ρόκα συνήθιζε να επιλέγει στις ομάδες, τις οποίες έχει προπονήσει μέχρι τώρα, ως βασικό σχηματισμό – ως επί το πλείστον – το κλασικό (και ευρέως χρησιμοποιούμενο στο ποδόσφαιρο του σήμερα), «4-2-3-1».

Αυτό επιχείρησε να εφαρμόσει και στον Ηρακλή, στα πολύ πρώτα παιχνίδια του στον πάγκο της ομάδας, όμως στη συνέχεια επέλεξε την αλλαγή του σε «3-5-2» και – προσφάτως – σε «3-4-3».

Ο ίδιος εξήγησε ότι δεν ακολούθησε αυτήν την οδό, προκειμένου να κάνει την ομάδα πιο «σφιχτή» στον αμυντικό τομέα, αλλά προκειμένου (έχοντας διασφαλίσει τα νώτα του με τρεις στόπερ και δύο φουλ μπακ) να έχει την ευχέρεια να χρησιμοποιεί πολλούς επιθετικογενείς παίκτες από τη μεσαία γραμμή και εμπρός.

Ωστόσο, η ίδια η πραγματικότητα ανέδειξε ένα τεράστιο ζήτημα, το οποίο προκάλεσε η παρουσία πέντε (ουσιαστικά) αμυντικών στο βασικό σχήμα (Ζιαμπάρης, Γιαννίτσης, Μουνιόθ, Κουτρομάνος, Βιτλής) και έχει να κάνει με την αδυναμία δημιουργίας στον επιθετικό τομέα.

Ο Ηρακλής έχει θέμα με το δημιουργικό ποδόσφαιρο και την επιθετική αποτελεσματικότητα και είναι επόμενο η απουσία κλασικών πλάγιων μεσοεπιθετικών να του προσθέτει προβλήματα σε αυτόν τον τομέα.

Στη Σπάρτη, Κουτρομάνος και Βιτλής πήγαν στις φυσικές θέσεις του, ως πλάγιοι μπακ και δόθηκε χώρος δράσης σε κλασικούς εξτρέμ, όπως οι Ντούνης και Μπορίκο, οι οποίοι πήραν μεγάλο μέρος του επιθετικού παιχνιδιού επάνω τους, δημιουργώντας ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα και πρωταγωνιστώντας σε ευκαιρίες στην αντίπαλη περιοχή.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο Ισπανός κόουτς σκέφτεται να συνεχίσει να έχει στα βασικά πλάνα του τον εν λόγω σχηματισμό.

• Tags: Ηρακλής, Ρόκα, σχηματισμός