Ένα από τα βασικά τακτικά χαρακτηριστικά σε επίπεδο αγωνιστικής στρατηγικής για τον Μανουέλ Ρόκα, στο οποίο, μάλιστα, επιμένει ιδιαιτέρως, είναι να παρατάσσει ένα σχήμα «σφιχτό» ανασταλτικά, αλλά με όσο το δυνατόν περισσότερους επιθετικογενούς φύσεως παίκτες στην ενδεκάδα.

Την ίδια λογική ακολουθούσε, εφαρμόζοντας το «3-5-2», την ίδια και τώρα, που μετέτρεψε τον σχηματισμό στο κλασικό «4-2-3-1». Από τη μεσαία γραμμή και μπροστά είναι συχνές οι περιπτώσεις παικτών, οι οποίοι διατηρούν διαφορετικούς ρόλους από τους συνηθισμένους τους και είναι συχνό το φαινόμενο να καλούνται να αγωνιστούν πιο πίσω από τη φυσική θέση τους.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων, η περίπτωση του Κλέιτον, ο οποίος σχεδόν έχει μονιμοποιηθεί ως «οκτάρι» και ως συμπαραστάτης του ανασταλτικού μέσου, ενώ είναι γνωστό ότι η ποδοσφαιρική ιδιοσυστασία του δεν του προσφέρει το περιθώριο για την έντονη κινητικότητα και την ανασταλτική δράση, που απαιτεί ο συγκεκριμένος ρόλος.

Την Κυριακή, μάλιστα, κόντρα στον αήττητο, ο Ισπανός έπαιξε χώρις κλασικό «εξάρι», έχοντας στο ίδιο σχήμα ένα «οκτάρι», τον Παναγιωτούδη, ο οποίος αγωνίστηκε ως ανασταλτικός μέσος, δύο «δεκάρια», τους Κλέιτον και Ορφανίδη, δύο επιπλέον μεσοεπιθετικούς, τους Ντούνη και Μπορίκο και έναν επιθετικό, τον Νιάμπουγιου.

Ο ίδιος εξηγεί ότι στοχεύει στην εξασφάλιση του ποιοτικού στοιχείου στο παιχνίδι της ομάδας, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χάνει σε κίνηση και δυναμισμό.

Βεβαίως, δεν αποκλείεται στη συνέχεια να μεταβάλλει άποψη και για αυτήν την επιλογή τακτικής, την οποία ακολουθεί, όπως έπραξε και με την περίπτωση της χρησιμοποίησης τριών στόπερ στην άμυνα, κάτι το οποίο του προσέφερε – όπως έλεγε – τη δυνατότητα να «φορτώσει» την υπόλοιπη ενδεκάδα με παίκτες, που διατηρούν στο παιχνίδι τους ποιοτικά χαρακτηριστικά…

• Tags: Ηρακλής, Κλέιτον, Ρόκα σχηματισμός